Het doel moet nog mooier worden dan de weg erheen (de Stentor)
Auteur: Jan Pieter Borgmeijer
Bron: de Stentor, 11 juli 2008
LELYSTAD - "Ik zie de openingsceremonie liever terug op tv na een goede race, dan dat ik er zelf bij ben geweest maar moet terugkijken op een slechte wedstrijd." Morgen vertrekken Jolijn en Thijs van Valkengoed naar Azië. De blik staat al op scherp.
Peking halen was geweldig. Maar niet meer dan een middel om naar het grootste en mooiste toernooi ter wereld te kunnen én er beter te presteren dan ooit. "Ik houd mezelf voor: 'Jij gaat daar heel hard zwemmen", zegt Jolijn.
Voor de garage staan twee olympische auto's ("asociaal hè?"). Op een stoel liggen stapels olympische shirtjes, broeken en handdoeken. Onder de trap staan twee fel gekleurde olympische koffers. Maar de olympische gedachte ("Meedoen is belangrijker dan winnen") komt er niet in bij huize Van Valkengoed in Lelystad. "Het gaat ook niet om die auto of dat we naar delen van de wereld reizen waar anderen nooit komen. Als ik denk hoeveel tijd we erin hebben gestoken, is dat maar een kleinigheidje. Het gaat om het spelletje. Jezelf willen verbeteren. Racen."
Vanaf morgen slaat de zwemploeg haar kamp op in Hongkong. Begin augustus gaan de deuren van het olympisch zwembad van Peking open. Ook voor broer en zus. "Je schrikt je natuurlijk helemaal het apelazerus van die zestienduizend man op de tribune. Dat maakt je heel klein. Of juist heel groot natuurlijk", weet olympisch debutant Jolijn nu al. "De kunst is om je op tijd af te sluiten en je eigen race te zwemmen", herinnert Thijs zich nog van zijn optreden van vier jaar terug in Athene.
In Peking moet de beloning volgen voor heel lang heel hard werken. "We zijn er tien jaar mee bezig geweest." De laatste anderhalf jaar grotendeels met z'n tweeën, voor dag en dauw in de verloren uren van zwembad De Koploper. "Onze ouders hebben ons altijd enorm gesteund. Verder komt het aan op discipline. Van de tien trainingen per week deden we er acht zelf. Het was soms best moeilijk. Toen we in Lelystad terugkwamen van een heerlijk trainingskamp met de olympische ploeg op Cyprus bijvoorbeeld. Toen hebben we twintig minuten op de kant gezeten. De zon moest nog opkomen. We zijn er toch maar weer in gesprongen." Jolijn lacht: "Ach, als ik twee weken geen chloor voel gaat het verkeerd. Dan begin ik te stuiteren."
De kans dat ze behangen met goud terugkomen uit China is miniem. "Wij heten geen Inge en geen Pieter. Mensen willen altijd goud, zilver en brons zien, maar zwemmen hoort naast atletiek en turnen bij de top-3 van meest competatieve sporten. Als je in de halve finale zwemt, hoor je al bij de beste zestien ter wereld. Ik houd me voor een persoonlijk record te zwemmen."
Vanochtend duiken broer en zus voor een laatste training in Nederlands water. Vanmiddag hebben ze vrij gekregen. "Dan hebben we de tijd om de koffers in te pakken." Twee keer dertig kilo maximaal. Plus een karrenvracht aan trainingsarbeid en een zak vol ambitie. Daarover geen twijfel.
