de Volkskrant over Van Valkengoedjes, "Bloedband ideale combinatie in zwembad"
Auteur: John Volkers
Bron: de Volkskrant, donderdag 20 maart 2008
Broer en zus Van Valkengoed stimuleren elkaar en komen met minimale hulp van een trainer tot ongekende prestaties.
De zus van Michael Phelps zwom internationaal en Ian Thorpe had ook een zusje dat het Australische team haalde. Maar een broer en zus in een Nederlands zwemteam, zoals bij de EK in Eindhoven, dat is een bijzonderheid. Thijs en Jolijn van Valkengoed uit Lelystad zijn een paar apart.
Vorig jaar januari staken ze de koppen bij elkaar. Als ze nog één doel in hun zwemleven zouden willen hebben, dan was dat de EK. Jolijn had genoeg van NZA, het zweminstituut van Amsterdam, en Thijs, in 2003 de winnaar van de US Open, wilden ze daar niet hebben. Zijn tijd leek, na een burn-out, voorbij.
Het was die aanname die het duo uit Flevoland aanzette tot grote daden. Ze kwamen in contact met de leiding van het gemeentelijk sportbedrijf en kregen de sleutel van het zwembad. Ze kunnen er ‘s ochtends om vijf voor vijf terecht.
Trainer Mark Faber komt drie keer per week kijken of alles goed gaat. Bij de andere zeven trainingen zijn ze eigen baas. In koor: ‘We hebben 22 jaar ervaring. Dan weet je veel zelf.’
Jolijn (26) ging voorop. ‘Thijs lag in het begin ver achter.’ Thijs (24): ‘Ik had twee jaar niet kunnen trainen. Ik was bij mijn vorige coaches totaal overtraind geraakt. Zonder dat ik dat toen in de gaten had. Ik sliep een jaar lang tien uur per nacht en was nog moe.’ Jolijn: ‘Voor hem was het ideaal met mij te trainen. Met andere jongens zou hij zichzelf weer over de kop hebben gejaagd.’ Thijs: ‘Een sporter wil niet verliezen, ook niet in de training.’
Drie maanden zwom hij als een jonge eend achter zijn zus aan. TvV, zoals Thijs van Valkengoed wel wordt genoemd, moest weer zijn watergevoel terugkrijgen, het grote talent voor de schoolslag waarom hij geprezen werd. Hij was het kwijtgeraakt in het olympische jaar 2004.
Jolijn: ‘Mijn moeder kreeg borstkanker in 2003. Thijs was toen erg goed. Hij won brons bij de EK kortebaan. Zijn reactie daarop was nog harder trainen, om te laten zien dat de ziekte van zijn moeder hem niet trof in zijn zwemmen.’ Thijs: ‘In september kreeg ze het. Als jij de Olympische Spelen nou maar haalt, zei ze. Ik voelde dat als een heilige plicht.’
In 2007 was de ellende achter de rug en vonden de twee elkaar in een succesvolle aanpak om Eindhoven te halen. Jolijn: ‘We zijn de ideale combinatie.’ Thijs: ‘We hebben misschien twee keer geen zin gehad in zo’n training om vijf uur ’s ochtends, als heel Nederland nog in bed ligt.’ Jolijn: ‘Ik moet nu weer achter hem aan. Ik kom weleens iets kapotter van de training dan ik zou willen.’ Thijs: ‘Bij de EK kortebaan in Debrecen kreeg ze een allergie.’ Jolijn: ‘Mijn keelamandelen moeten eruit na dit EK.’
De charme van Eindhoven? Jolijn: ‘Het eigen publiek, leuker is er niet.’ Thijs: ‘Dat we voor het eerst samen een groot toernooi zwemmen. Dat we de enige broer en zus zijn die dit hebben gehaald.’ De samenwerking loont. Thijs, zevende bij de EK, plaatste zich voor de Spelen. Jolijn gaat ook, als estafettezwemster.
