"In de sportlight", door Jolijn van Valkengoed: Respect voor de tegenstander
Rubriek "In de sportlight", door Jolijn van Valkengoed:
Respect voor de tegenstander
LELYSTAD – Na een paar redelijk ontspannen bezoekjes aan sporten als rolstoeldansen, duiken en bowls, stond er voor deze vierde aflevering iets totaal anders gepland, namelijk judo. Van te voren had ik het idee, dat ik als zwemster nog wel eens wat spierpijn over zou kunnen houden aan mijn training bij judovereniging IJsselmeer. En dat bleek ook zo te zijn. Nuttige training dus, in sporttermen gesproken.
Op donderdagavond kwam ik vol goede moed aan bij de gymzaal van basisschool De Triangel, waar ik een judopak met witte band overhandigd kreeg. In de kleedkamer bleek het voor mij allemaal nog niet zo gemakkelijk om dit aan te trekken. De broek had ik meteen verkeerd om aan. De jas lukte nog net, maar de band kreeg ik niet goed om. Gelukkig werd ik direct geholpen. Nadat ik mijn pak goed aan had, liep ik de judozaal of dojo binnen. Meteen viel me een ontzettend lange man op. Dat bleek Ferry van Hulst, de trainer, een hele goeie mag ik wel zeggen. Ik heb namelijk heel wat trainers voorbij zien komen in mijn lange zwemcarrière, maar voor Ferry had ik meteen bewondering.
Na een pittige warming-up, rennen, buikspieren, opdrukken en tijgeren, begonnen we met wat basisoefeningen. Bij alle oefeningen kreeg ik een andere tegenstander, zowel jongens als meisjes. Na de oefeningen gingen we over naar een partijtje “man tegen man”. Ik had wel ontzettend geluk met mijn partijtjes. Van de trainer mocht niemand mij werpen, want ik ben nogal blessuregevoelig. Ik mocht iedereen wel werpen, maar mijn tegenstanders vlogen vreemd genoeg al over mijn schouder, zonder dat ik ze ook maar had aangeraakt…. Misschien waren ze toch onder de indruk van mijn zwemspieren? Of hadden ze stiekem de opdracht gekregen, dat ik met een winnend gevoel de dojo moest verlaten? Ik heb het maar niet gevraagd.
Na de nodige partijtjes had ik nog een gesprekje met twee judoka’s met de zwarte band. Wat ze nou zo mooi vonden aan judo, vroeg ik. Dat bleek een heleboel. Je moet ten eerste in een partijtje goed overal over nadenken, zoals anticiperen op de situatie en verder jezelf goed verdedigen. Je moet ook weer niet te lang nadenken, want dan lig je zo in de houdgreep. Beide jongens doen al meer dan 10 jaar aan judo en ik heb ze eens goed bewonderd vanaf de zijlijn. Na hun judogevecht waren ze helemaal kapot, hetzelfde als ik na een wedstrijd. Dus judo is zeker goed voor je conditie.
Mijn eerste judotraining was een mooie ervaring. Vooral het groeten van de tegenstander, voor en na een wedstrijd, vond ik erg bijzonder. Dit respect voor de tegenstander is een van de prachtigste kenmerken van de judosport!"
Voor foto's, zie "de website" van Judovereniging IJsselmeer.
Dit artikel is de vierde aflevering in de FlevoPost van de nieuwe rubriek "In de sportlight". De eerdere afleveringen zijn ook te vinden bij de belevenissen van Jolijn.
Voor achtergrondinformatie over de rubriek "In de sportlight, zie het artikel:
"Topzwemster verlegt haar sportgrenzen."
