Geschiedenis
NK staat voor Nederlandse (Nationale) Kampioenschappen, EK staat voor Europese Kampioenschappen, WK staat voor Wereldkampioenschappen, EJOD staat voor Europese Jeugd Olympische Dagen (nu Europees Jeugd Olympisch Festival) en kb staat voor korte baan.
Zomer 2006
In de zomer 2006 zwom ik mee in de Open Britse Kampioenschappen. Dat was door mijn voorbereiding geen succes. Ik werd in mijn voorbereiding gehinderd door een hardnekkige schouderblessure en ziekte. Mijn tijden vielen enigszins tegen, maar waren wel verklaarbaar. Na de Open Britse Kampioenschappen had ik vakantie. Daarin sliep ik ruim 10 uur per nacht en was ik nog elke dag moe.
Een week voordat het nieuwe seizoen begon had ik een ‘evaluatiegesprek’ met Martin Truijens en Hans Elzerman. Mij werd meegedeeld dat ik bij de seizoensstart niet welkom was bij de groep van TZA. De reden daarvoor waren niet mijn prestaties, want ik zwom immers betere tijden dan andere zwemmers in de groep. De reden was dat ik in de ogen van de trainer niet de juiste keuzen voor topsport maakte en te veel voor mijn studie koos. Dit had ik overigens in januari duidelijk aangegeven, want het was mijn afstudeerjaar aan de Johan Cruyff University. Daarnaast had ik de trainer voorzien van een van dag tot dag gedetailleerd overzicht van mijn bezigheden. Toch betekende dit dat er geen plek meer voor mij was.
Voor mij was dit de druppel die de emmer deed overlopen. Ik was nog steeds erg moe en was in de afgelopen twee seizoenen ontelbare keren ziek geweest. Ik ging naar de huisarts. Zij verwees mij meteen door naar een sportarts. Zijn conclusie was duidelijk: overtraindheid (een sportieve burn-out) en waarschijnlijk al sinds de Olympische Spelen van 2004.
Met behulp van mijn ouders, sportfysiotherapeut Harry Gosselink, sportpsychologe Sandra van Essen en vele vrienden begon ik aan mijn herstel. Vanuit TZA (dit werd NZA, Nationaal Zweminstituut Amsterdam) was me wel hulp beloofd, maar daar vandaan kon die niet verwachten. Ik mocht niet zwemmen, maar wel fietsen en hardlopen op hele lage intensiteit. In het begin kwam er nog heel veel vermoeidheid uit, maar langzaam maar zeker ging het steeds iets beter.
